2 Mart 2011 Çarşamba

HAYATIMA DOGAN GUNES

Gecen sene bugun,yuksek tansiyon sebebiyle hastanede yatiyordum. Cok zor bir hamilelik gecirdim. Cok keyifsizdi. Anne ve bebegin %90 olumuyle sonuclanan Preeklampsi denen tansiyon hastaligi gelip beni bulmustu.
Cok agirlasmistim... Ellerim, ayaklarim,yuzum benim degildi sanki. Bebegimi kaybedecegim endisesiyle icim icimi yiyip duruyordu.
Yine de sacma takintilarimdan vazgecemiyordum :) Hala Nevra'nin dogacagi gunun ozel olmasi icin doktorumla pazarlik halindeydim. Bana tansiyonunu dusuremezsek acil ameliyata gireceksin dedikce dogum 07.03.10 ya da 10.03.10 olsun diye tutturmustum.
Sonucta tansiyonum dusmek bilmedi. 15/10,17/10 hatta 19'lara kadar cikti. Serumlar ilaclar yetmedi.
2 Mart ogleden sonra, doktorum artik bekleyemeyecegini, ertesi sabah 07:30'da bebegimle bulusacagimi haber verdi. Yana tutusa arkadaslarimizin fotografcisi Sebnem Eldes'i aradik dogum cekimleri icin. Gece sevgilimle hic uyumadik. Atifcim beni neselendirmek icin elinden gelen her seyi yapiyor bana muzikler dinletiyor, dans ediyor, gulduruyordu... Hem heyecandan hem de bebegimizin adi yok diye strese girmistik.
Saat 02 ya da 03 hatirlayamiyorum, internette isim ararken
Atif:
"NEVRA nasil dedi?" Ben zaten karari hep ona birakmistim ve isim de cok guzel geldi kulagima.
"Tamam dedi, sigorta icin gereken forma adini yaziyorum ve degisiklik yok"
Cok ozel ve guzel bir andi bizim icin...
Tek kisilik hasta yataginda 30 kilo fazlasi olan bir kadin ve 100 kiloluk bir adami yanyana yatarken dusunebiliyor musunuz? Kocam beni hic yalniz birakmadi...
Tipki Nevra'nin adinin anlami olan yeni dogan gunes gibi 3 Mart sabahi nihayet gunes dogmustu...
Saat 6 da baktim bizimkiler (annem ve kardisim) odanin kapisinda,meger onlar gece 2'den beri giriste lobide bekliyorlarmis, dayanamamislar heyecana :)
AAA Sebnem de gelmis. Cekimler baslasin :) O koca surata, sis gozlere azicik makyajla birkac gobekli pozdan sonra hasta bakici geldi beni almaya.
Kalbim gum gum, gozlerimde yas... Herkes gergin ve dualar okunuyor ama bana bir sey caktirilmiyor.
Neyse asansore koydular beni. Allahin sevgili kuluyum herhalde bana totos bir hasta bakici dustu. Ameliyathaneye giris kisminda bagirmaya basladi. "Kiz Kemalllll, gel hastayi al" diye. Koptum orda, altima yapiyorum gulmekten ama adamin bilegini tutuyorum ve "beni sakin yalniz birakip gitme, gelsin artik su Kemal diyorum :)))
Neyse beni teslim etti Kemal'e ve ben o soguk ameliyathanedeyim. Belki 6-7 kisi var iceride ama bana hosgeldin dedikten sonra herkes isine devam etmeye basladi. O kadar soguk ki donuyorum resmen. Soguktan ve heyecandan cenem oyle titriyor ki dislerim kirilacak. Beni ameliyat masasina aliyorlar. Sakin ol diyor ve sondayi takiyorlar. Sonra koca gobege batikon suruluyor ve tansiyon aleti takiliyor. Aman Allahim 20 ye 11.
Oluyorum galiba...
Doktorum geliyor, anestezi uzmani da yaninda. Sakin ol Sedacim diyor Dr. Rukset. Simdi seni uyutuyoruz.
Veee
Gozlerimi aciyorum. Canim yaniyor mu bilmiyorum ama agliyorum. Bebegim,bebegim, anneeeeeee...
Simdi sadece Sebnem'in cektigi karelerden ve video goruntulerinden animsiyorum ilk dakikalari. Nevra'yi goruyorum. Adini onceden hic telafuz etmedigimiz icin ismiyle hitap etmeye zorlaniyorum. Kucagima veriyorlar ve gogsumde... Heyecanla benim onu beslememi bekliyor. O kadar kucuk ve ben o kadar halsizim ki ellerimden kayacak diye odum kopuyor. Kuvvetli olman lazim annem diyorum icimden, erken geldin ama ben sana tum gucumle detsek olacagim ve birlikte toparlanacagiz...
Tam 1 yil gecti bile... Hayatimin gunesi yarin 1 yasinda olacak...

8 Şubat 2011 Salı

tutustum

walla nasil anlatsam bilemiyorum ama icimde bir kipirti kalpten gidicem sanki.
hayatta bazen o kadar karmasik seylerle karsilasiyoruz ki verdigimiz tepkileri sonradan degerlendirdigimizde, keske biraz daha  bekleseydim? diyoruz.
neyse ben de yaptim iste bir sey ve sonucunu beklerken kalpten gitmesem iyi olacak...
tutustum dostlar!!!
'ya bu diyardan gidersin ya da bu deveyi gudersin' derlerse????

7 Şubat 2011 Pazartesi

ayrılık sendromu

Hafta sonum Nevra'nın şen kahkahalari ile renklenmişken, dun ve bugün evden çıkışım acı vericiydi. Genelde sabahları uyurken ayrıldığım Kuzum 2 gündür erken kalkıyor ve beni geçirirken ağlıyor
Bebeklerimize güle güle demek ne kadar da zor geliyor. Bunları daha yeni yaşıyorum ama nasıl dayanamayacağım bilemiyorum. Allah yardımcım olsun. Dün evi aradığımda Aynur ablası keyfinin yerinde olduğunu ve daha fazla üzülmemem gerektiğini söyleyince moralim de yavaş yavaş yerine gelmeye başladı. Bugün de babasi herşey yolunda dert etme diyor amabir parçam evde Nev'le kaliyor. Mutlu olamiyorum.Gözlerim hep dolu dolu...

4 Şubat 2011 Cuma

ENTRY :)

Kuzumla ilgili tum detaylari burada tutmak ve ileride kendisine bir arsiv saglamak icin bu furyaya katiliyorum... Kirmizi kurdelayi hayirlisiyla kesiyorum. Tum dostlara MERHABA :)